Ιστορία της Original Schroth Method

H μέθοδος Schroth αποτελεί προϊόν συνεχούς εξέλιξης και μελέτης 100 ετών και τριών γενεών.

Η Katharina Schroth και η γέννηση της μεθόδου…
Η Katharina Schroth γεννήθηκε το 1894 στη Δρέσδη και στη εφηβεία της βρέθηκε με σκολίωση. Ο μεταλλικός κηδεμόνας που
αναγκάστηκε να φοράει δημιουργούσε πολύ πόνο και περιόριζε τις κινήσεις της, ενώ ήταν αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Όταν η Katharina Schroth ενηλικιώθηκε, έγινε δασκάλα στο Rackow Business School στη Δρέσδη, εξακολουθούσε όμως να αναζητά αδιάκοπα λύση για την σκολίωση, απευθυνόμενη σε πολλούς γιατρούς και ειδικούς θεραπευτές χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά η επιμονή της την οδήγησε στο να ανακαλύψει έναν δικό της τρόπο για την αντιμετώπιση της σκολίωσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1910. Εμπνευσμένη από ένα μπαλάκι με λεπτό τοίχωμα, το οποίο μπορούσε να πιεστεί προς τα μέσα, αλλά και να επανέλθει στο αρχικό του σχήμα όταν ο αέρας εισχωρούσε σε αυτό, διαπίστωσε ότι έτσι ακριβώς λειτουργεί και η αναπνοή, η οποία εισχωρώντας στους πνεύμονες έχει επίδραση στη μορφή της σπονδυλικής στήλης. 
 

Όταν φέρνουμε τη λεκάνη και τη σπονδυλική στήλη σε θέση καθρεπτισμού (όταν δηλαδή φέρνουμε το σώμα σε θέση διόρθωσης, ώστε ό,τι είναι μπροστά πάει πίσω, ό,τι είναι δεξιά πάει αριστερά και αντίστοιχα), ενεργοποιούνται οι αυτόχθονες μύες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ισορροπία και για το πως αυτή γίνετε αντιληπτή. Εισπνέοντας στο κοίλο σημείο της παραμόρφωσης, δηλαδή σε εκείνο που είναι πιο πιεσμένο, ενώ έχουμε τοποθετήσει το σώμα μας σε θέση διόρθωσης, μπορούμε να ανορθώσουμε το συμπιεσμένο μέρος και να διορθώσουμε έτσι, το σημείο αυτό σε όλους τους άξονες. Κατά την εκπνοή πρέπει να κρατήσουμε το σώμα μας στην ίδια θέση. Με τη βοήθεια του διαφράγματος, το οποίο και αυτό στην περίπτωση της σκολίωσης έχει υποστεί παραμόρφωση που μπορεί να εξομαλυνθεί φέρνοντας το σώμα σε θέση διόρθωσης, και το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με το κεντρικό νευρικό σύστημα, είναι δυνατό, κατά τη μέγιστη ειδική εκπνοή να ενεργοποιηθούν οι περιτονίες μυών με ικανότητα να παραμένουν ενεργοποιημένοι για αρκετές ώρες σε σχέση με τους απλούς μύες, διατηρώντας έτσι το αποτέλεσμα της διόρθωσης για περισσότερο χρόνο.

Αυτή η τεχνική αναπνοής – η οποία αποτελεί και τη βάση της μεθόδου Schroth μέχρι σήμερα – ονομάστηκε τρισδιάστατη ορθοπεδική αναπνοή. Η Katharina Schroth, θέλοντας η τεχνική της να ωφελήσει τους ανθρώπους που είχαν σκολίωση, εξέδωσε ένα βιβλίο στο οποίο περιέγραφε την τεχνική της και ξεκίνησε να θεραπεύει ασθενείς για πρώτη φορά στο ινστιτούτο της στο Meissen της ανατολικής Γερμανίας. ​​Στόχος και όραμά της ήταν να βοηθήσει τους ασθενείς να βοηθήσουν τον εαυτό τους.
 

Στη συνέχεια, εργάστηκε πάνω στο είδος των σωματικών ασκήσεων, οι οποίες σε συνδυασμό με την τεχνική αναπνοής, θα μπορούσαν

να συμβάλλουν στη θεραπεία. Πιστοποιήθηκε με άριστα από τη σχολή λειτουργικής γυμναστικής Erna Graf Klotz Schoοl for Funcional Gynmnastics and Movements στη Δρέσδη το 1927, αποκτώντας γνώσεις για τα διάφορα ήδη άσκησης. Αναζήτησε τη λύση σε μεθόδους γυμναστικής που ήδη υπήρχαν, καμία όμως από αυτές δεν ήταν κατάλληλη για άτομα με παραμορφώσεις στη σπονδυλική στήλη, αναπτύσοντας έτσι, στην συνέχεια το δικό της πρόγραμμα ασκήσεων. Αυτό στόχευε στη διόρθωση των σκολιώσεων με κύρια καμπύλη στη θωρακική μοίρα. Οι σκολιώσεις εκείνης της εποχής ήταν πολύ διαφορετικές από τις σημερινές, και συχνά ξεπερνούσαν τις 70 μοίρες κατά γωνία Cobb. Σε πολλές περιπτώσεις ασθενών, η σκολίωση συνδυαζόταν με την κύφωση, δημιουργώντας παραμορφώσεις που είναι γνωστές ως κυφοσκολιώσεις. Οι ασκήσεις της Katharina Schroth για την αντιμετώπισή τους, ήταν ιδιαίτερα δύσκολες και απαιτούσαν μεγάλο σωματικό κόπο.
 
Ανάλογα με την παραμόρφωσή τους, οι ασθενείς διαχωρίζονταν σε ομάδες και πραγματοποιούσαν τις ασκήσεις σε ανοικτό χώρο. Η θεραπεία τότε διαρκούσε ολόκληρους μήνες. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Katharina Schroth ολοκλήρωσε το όραμά της και άνοιξε κλινική στο Bad Sobernheim, την Katharina Schroth Klinik.

Εκεί τελειοποίησε το πρόγραμμα ασκήσεών της, με επιστημονική στήριξη πλέον από τους καλύτερους ιατρούς και θεραπευτές της εποχής. Το πρόγραμμα αυτό ονομάστηκε “πρόγραμμα 3ων κυρτωμάτων” και αναφαίρεται στις κύριες θωρακικές σκολιώσεις, μονές ή διπλές.  

Η συμβολή της Christa Lehnert-Schroth και η συνέχεια του οράματος της μητέρας της…


Μαζί με την Katharina Schroth εργάστηκε από το 1943 και η κόρη της, Christa Lehnert-Schroth (σε ηλικία 19 χρονών), και πήρε πτυχίο φυσικοθεραπείας το 1954. Η Christa Lehnert-Schroth υιοθέτησε το όραμα της μητέρας της και απέκτησε γνώσεις και μεγάλη εμπειρία στη θεραπεία των ατόμων με σκολίωση.

 

Έτσι, ανακάλυψε στις αρχές του 1970 το 4ο κύρτωμα. Αυτό παρατηρείται όταν η θέση της λεκάνης είναι απέναντι από το οσφυϊκό κύρτωμα. Επίσης, διαπίστωσε ότι οι παραμορφώσεις ήταν όλο και πιο μικρές σε σύγκριση με το παρελθόν, και συνεπώς έχρηζαν διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης. Για αυτόν το λόγο, εφηύρε επιπλέον φυσικοθεραπευτικές προσεγγίσεις, διατηρώντας κάποιες από τις βασικές αρχές της μητέρας της.
Η σημαντικότερη συμβολή της Christa Lehnert-Schroth, ήταν η ταξινόμηση των διαφορετικών τύπων κυρτωμάτων την οποία δημοσίευσε το 1981.

 

Η ταξινόμηση αυτή είναι θεμελιώδης για όλες τις ειδικότητες οι οποίες ασχολούνται με τη συντηρητική αντιμετώπιση της σκολίωσης. Περιλαμβάνει 7 τύπους:


3CH) 3ων κυρτωμάτων με κύρια σκολίωση στη θωρακική μοίρα και προβολή του ισχίου
3CTL) 3ων κυρτωμάτων με κύρια σκολίωση στην θωρακο-οσφυϊκή μοίρα και με προβολή του ισχίου
3CN) 3ων κυρτωμάτων με κύρια σκολίωση στη θωρακική μοίρα και με ισορροπημένη τη λεκάνη
3CL) 3ων κυρτωμάτων με κύρια σκολίωση στη θωρακική μοίρα και με μεγάλης έκτασης αντιρροπιστικού κυρτώματος στην οσφυϊκή μοίρα αντιρρόπηση
4C) 4ων κυρτωμάτων με κύρια σκολίωση στη θωρακική όπως και στην οσφυϊκή μοίρα (διπλή σκολίωση)
4CL) 4ων κυρτωμάτων με κύρια μονή σκολίωση στην οσφυϊκή μοίρα και
4CTL) 4ων κυρτωμάτων με μονή σκολίωση στη θωρακο-οσφυϊκή μοίρα.    

Όσον αφορά την κλινική Katharina Schroth, αυτή γνώρισε μεγάλη επιτυχία με την πάροδο του χρόνου, και φιλοξενούσε ταυτόχρονα έως και 150 εσωτερικούς ασθενείς. Ακόμη, η Christa Lehnert-Schroth κάλεσε στην κλινική πολλούς ειδικούς, γιατρούς και θεραπευτές. Το αποτέλεσμα ήταν οι ασκήσεις της μεθόδου να πολλαπλασιαστούν, να εξειδικευτούν και να γίνουν πιο περίπλοκες. Οι ασθενείς έπρεπε να διαμένουν 6 εβδομάδες και να ασκούνται διαρκώς χρησιμοποιώντας διάφορα εξαρτήματα και ειδικά διαμορφωμένες υποδομές.    

                                                                          

Ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss τελειοποιεί το έργο ζωής δύο γενεών…

Η οικογενειακή παράδοση συνεχίστηκε, όταν στο ενεργητικό της κλινικής προστέθηκε και ο γιος της Christa Lehnert-Schroth, Dr. med. Hans-Rudolf Weiss, ο οποίος, μαζί με τη μητέρα του, εξακολούθησε να εργάζεται πολυεπιστημονικά για την αντιμετώπιση των κυρτωμάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ήδη από τη δεκαετία του 1980, η συμβολή του ήταν σημαντική, αφού δημιούργησε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που στόχευε στην εκπαίδευση επαγγελματιών στη μέθοδο και στη διάδοσή της σε όλο τον κόσμο. Μετά τις σπουδές του στην ιατρική και την ολοκλήρωση των ειδικοτήτων της ορθοπεδικής χειρουργικής και της φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss ανέλαβε τη διεύθυνση της κλινικής το 1992. Ξεκίνησε να μελετά εντατικά τόσο την αυθεντική μέθοδο της Katharina Schroth, όσο και τη μορφή που είχε πάρει η μέθοδος με τις προσθήκες της μητέρας του. Με την πάροδο του χρόνου βελτίωσε τη μέθοδο περαιτέρω, τεκμηριώνοντας σε κάθε στάδιο τις τροποποιήσεις του και δημοσιεύοντάς τες.

Το πρώτο στοιχείο που διαφοροποιείται στην μέθοδο του Dr. med. Hans-Rudolf Weiss σε σχέση με την μέθοδο της μητέρας του, είναι η επιστροφή στις θεμελιώδεις αρχές της αυθεντικής μεθόδου της Katharina Schroth, οι οποίες είχαν χαθεί στην πορεία, λόγω της πληθώρας ασκήσεων σε οριζόντια θέση. Αυτές, κατά την Katharina Schroth, χρησιμοποιούνταν μόνο στα διαλείμματα για ξεκούραση από τις πολύωρες ασκήσεις (συγκεκριμένα, τοποθετούσαν ειδικά μαξιλάρια από ρύζι κάτω από τους ύβους). Ταυτόχρονα, η απλοποίηση των ασκήσεων, επιτρέπει τη διδασκαλία τους στους ασθενείς μέσα σε 2 μόλις συνεδρίες φυσικοθεραπείας, έτσι ώστε να μη χρειάζεται να παραμείνουν στην κλινική ως εσωτερικοί και να ασκούνται ανεξάρτητα. Το δεύτερο στοιχείο αφορά τη σύνδεση των ασκήσεων της μεθόδου όσο γίνεται περισσότερο με διορθωτικές κινήσεις κατά την καθημερινότητα και με μία διορθωμένη συνολική στάση του σώματος. Συνδυάζοντας όλα αυτά, ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss ανέπτυξε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα που ονομάστηκε Schroth Best Practice® και αποτελείται από 4 επιμέρους προγράμματα: το Physiο-logic, το ADL, το 3-D made easy, και το New Power Schroth.


α) Το πρώτο πρόγραμμα ασκήσεων, πάνω στο οποίο ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss εργάστηκε ήδη από τη δεκαετία του 1990, είναι το Physiο-logic. Το πρόγραμμα αυτό χαρακτηρίζεται από την έμφαση που δίνει στο οβελιαίο επίπεδο, καθώς έρευνες αποδεικνύουν ότι οι δυνάμεις που ασκούνται σε αυτό είναι καθοριστικές για τη σκολίωση. Συνεπώς, ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss εφηύρε τις ασκήσεις Physiο-logic, οι οποίες είναι συμμετρικές και έχουν ως στόχο την επαναφορά της λόρδωσης και της κύφωσης, ασκώντας διορθωτικές δυνάμεις στο οβελιαίο επίπεδο της σπονδυλικής στήλης. Αυτές οι ασκήσεις εφαρμόζονται σε όρθια και σε καθιστή θέση καθώς και στο περπάτημα.
Η εξέλιξη του προγράμματος Physio-logic σε τρισδιάστατο επίπεδο είναι ο ειδικός τρόπος βαδίσματος Catwalk, ο οποίος, έχοντας ως βάση τις ασκήσεις που αναφέρθηκαν επεκτείνεται στη διόρθωση και του μετωπιαίου επιπέδου. Ως αποτέλεσμα επιτυγχάνεται διόρθωση σε όλους τους άξονες σε κάθε βήμα.


β) Τη λογική του Catwalk ακολουθεί και το πρόγραμμα Activities of Daily Living (ADL). Ένας από τους στόχους του Dr. med. Hans-Rudolf Weiss, όπως ήδη αναφέρθηκε, είναι οι ασθενείς, οι οποίοι είναι συνήθως στην εφηβική τους ηλικία, να διδαχθούν τις πιο αποτελεσματικές ασκήσεις. Ακόμη και οι πιο σωστές ασκήσεις, όμως, δεν θα μπορούσαν από μόνες τους να αντιμετωπίσουν επιτυχώς τη σκολίωση, αν αυτές πραγματοποιούνταν μόνο για 1 ώρα κάθε μέρα. Το πρόβλημα αυτό επέλυσε ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss με το πρόγραμμα δραστηριοτήτων ADL, το οποίο αποτελεί ένα σύνολο επιδιορθωτικών κινήσεων (δηλαδή κινήσεων που ακολουθούν συγκεκριμένο μοτίβο ανάλογα με τα κυρτώματα) για εφαρμογή στην καθημερινότητα. Έτσι, οι διορθωτικές δυνάμεις μπορούν να ασκούνται συνεχόμενα κατά τη διάρκεια της μέρας, όταν τα παιδιά κάθονται, στέκονται, διαβάζουν, ξαπλώνουν, παίζουν και περπατούν με το σωστό τρόπο. Διαφορετικά, μία λανθασμένη στάση του σώματος υπερισχύει της θετικής επίδρασης των ασκήσεων.

Το πρόγραμμα ADL, όπως και το Psysio-logic, ερευνήθηκαν από κοινού το 2005 και απέδωσαν πολύ καλά αποτελέσματα. Το 2006 αυτές οι έρευνες δημοσιεύτηκαν. Η αποτελεσματικότητα του Schroth Best Practice® – SBP®, βρίσκεται και στο επίπεδο της ψυχολογίας των παιδιών, για την οποία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερο κίνητρο να πραγματοποιήσουν τις ασκήσεις τους, όταν τα κυρτώματα στη σπονδυλική τους στήλη επηρεάζονται θετικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας (λόγω των διορθωμένων τους κινήσεων και της στάσης τους), αλλά και όταν γνωρίζουν ότι μετά από ένα διάστημα η σκολίωσή τους θα έχει βελτιωθεί και δεν θα χρειάζεται πια να κάνουν ασκήσεις, με την εξαίρεση, βέβαια, του προγράμματος Activies of Daily Living, το οποίο θα έχει γίνει ήδη για αυτά τρόπος ζωής.


γ) Το πρόγραμμα ασκήσεων 3D made easy, ξεχωρίζει για την αποτελεσματικότητα και την απλότητά του. Οι ασκήσεις του ουσιαστικά περιλαμβάνουν την τοποθέτηση του σώματος σε συγκεκριμένη διορθωμένη στάση και την εφαρμογή της τρισδιάστατης ορθοπεδικής αναπνοής. Αυτές οι ασκήσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν ανεξαρτήτως χρόνου και τόπου και χωρίς κανένα επιπλέον εξάρτημα γυμναστικής. Μπορούν να πραγματοποιηθούν ακόμη και φορώντας τον κηδεμόνα.


δ) Κατά τη διαμόρφωση του συνόλου ασκήσεων New Power Schroth, ο Dr. med. Hans-Rudolf Weiss βασίστηκε στη original Schroth method της Katharina Schroth. Έτσι, σε αντίθεση με άλλες μεθόδους, έχει επιλέξει τις πιο δυναμικές ασκήσεις, κάθε μία από τις οποίες περιέχει τα θεμελιώδη στοιχεία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της σκολίωσης. Δίνει έμφαση στις ασκήσεις με ανορθωμένο τον κορμό, που μόνο αυτές ενεργοποιούν κατάλληλους μύες και μηχανισμούς που θα φέρουν τα πιο διορθωτικά αποτελέσματα. Τέλος, τα διάφορα υποστηρικτικά εξαρτήματα κρίθηκαν περιττά, καθώς μέσω της μεθόδου δίνεται η δυνατότητα καθημερινής άσκησης χωρίς την χρήση τους.

Τα cookies μας βοηθούν να βελτιώσουμε την εμπειρία σας στην ιστοσελίδα μας. Χρησιμοποιώντας αυτό το site, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies… Περισσότερα…